اصطلاح صفت شخصیتی یا صفات شخصیتی (به انگلیسی: Personality Traits) اصطلاحی است که توسط گروهی از روانشناسان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

روانشناسانی که به بحث صفتهای شخصیتی توجه ویژه دارند را متعلق به مکتب روانشناسی صفاتی در نظر می‌گیرند.

نخستین کسی که بحث صفت‌های شخصیتی و روانشناسی صفاتی را به صورت جدی مطرح کرد، گوردون آلپورت بود.

[توضیحات بیشتر: گوردون آلپورت که بود و رابطه‌اش با فروید چگونه بود؟]

البته در کنار آلپورت، کسانی مانند ریموند کتل و گلدبرگ هم به توسعه‌ی مدل شخصیت شناسی صفاتی کمک‌های فراوان کرده‌اند.

شیوه تیپ شناسی MBTI و نیز مدل پنج عاملی شخصیت، از جمله شناخته شده‌ترین مدل‌هایی هستند که بر اساس شخصیت شناسی صفاتی بنا شده‌اند.

برای اینکه درک بهتری از واژه‌ی صفت یا Trait داشته باشید، کافی است این نکته را به ذهن بسپارید که در روانشناسی، واژه‌ی صفت به عنوان متضاد مفهوم وضعیت (State) به کار می‌رود.

وقتی از وضعیت یک فرد صحبت می‌کنید، معتقدید که رفتار و افکار و احساسات او، تابع شرایط اوست و در شرایطی دیگر، رفتار و افکار و احساساتش تغییر خواهد کرد.

اما وقتی از صفت‌های یک فرد صحبت می‌کنید، تلویحاً پذیرفته‌اید که برخی از افکار و احساسات و ویژگی‌هایش در طول زمان تغییر چندانی نمی‌کنند و مستقل از شرایط و وضعیت او، همچنان در وی قابل مشاهده و ردیابی هستند.

پس صفت شخصیتی از یک ویژگی در فرد صحبت می‌کند که با مرور زمان، تغییرات شدید ندارد.

یا اگر دقیق‌تر بگوییم، بدون اینکه اتفاق بزرگ و بحران بزرگ و تحول عجیبی در او و زندگی‌اش روی دهد، بعید است تغییری جدی در آن مشاهده کنیم.