آلبر کامو (Albert Camus) بسیار جوان و در سن ۴۷ سالگی در اثر سانحه‌ی رانندگی درگذشت.
اما این عمر نسبتاً کوتاه، مانع دستیابی به شهرت و اعتبار فراوان برای او نشد. کامو در ۴۴ سالگی جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد و طی سال‌های فعالیت ادبی نیز، نامش معمولاً در کنار کسانی مانند ژان پل سارتر و آندره مالرو قرار می‌گرفت.
زندگی نامه آلبر کامو، به عنوان یک فرانسوی-الجزایری متوسط الجزایر، سرشار از داستان‌ها و رویدادهای سیاسی است. اما هویت او بیشتر بر اساس فعالیت‌های ادبی و فسلفی شکل‌گرفته و امروز هم بر همین اساس، شناخته می‌شود.
مقاله‌هایی که به مرور کامو و افکار و زندگی وی پرداخته‌اند، به سرعت برچسب‌های مختلف فکری را برای او به‌کار می‌برند.
از جمله این‌که او را نیهیلیستی می‌نامند که بعدا اگزیستانسیالیست شد؛ یا این‌که کوشید اخلاق اومانیستی را توجیه و توصیف کند.
اما خود کامو علاقه‌ای به این نداشت که با برچسب‌های رایج شناخته شود. او افراد را مهم‌تر از افکار می‌دانست و فکر می‌کرد استفاده از برچسب‌ها باعث می‌شود که افکار و ایده‌های شخصی‌اش، زیر سایه‌ی نام مکاتب و پیش‌فرض‌هایی که درباره‌ی آن‌ها وجود دارد گم شود.
بنابراین شاید مناسب‌تر باشد به جای کاموی نیهیلیست یا کاموی اگزیستانسیالیست و صفاتی مانند این‌ها، از اصطلاحاتی نظیر کاموی جوان، کاموی میان‌سال و کامو در سال‌های پایانی زندگی استفاده کنیم.
این کار، یک مزیت دیگر هم دارد. کامو با وجودی که در بسیاری از نوشته‌های خود (به طور خاص، مقالاتش) به بیان دیدگاه‌های فلسفی پرداخته است، هرگز به سبک رایج فیلسوفان، به طرح مسائل فلسفی و تحلیل چارچوب‌دار آن‌ها نپرداخته و از این منظر، مناسب‌تر است همه‌ی آن نوشته‌ها و تحلیل‌ها را به خود او، و نه یک مکتب خاص فکری نسبت دهیم.
کتابهای آلبر کامو
اگر به خواندن رمان های آلبر کامو و آشنایی با ادبیات او علاقه‌مند باشید، مناسب است این کار را با خواندن کتاب بیگانه آغاز کرده و با کتاب طاعون و سقوط ادامه دهید.
اما اگر می‌خواهید دیدگاه‌های فلسفی او را بشناسید، افسانه سیزیف و عصیانگر گزینه‌های مناسب‌تری هستند. افسانه سیزیف همان نوشته‌ای است که واژه‌ی آبزورد در ادبیات و اندیشه‌ی قرن بیستم، جایگاه ویژه‌ای پیدا کند.
آبزورد را گاهی به هیچ یا پوچ ترجمه می‌کنند. اما مناسب‌تر است آبزورد را در ادبیات کامو به عنوان یک وضعیت در نظر بگیریم: وضعیت تنش و تعارض میان موجودی خودآگاه که از وجود خود آگاهی دارد در بستر هستی که به شکلی ناخودآگاه و بدون معنای مشخص، به پیش می‌رود.
افسانه سیزیف همان بحثی را زنده می‌کند که کامو بارها به شکل‌های مختلف مطرح کرده است: آیا اگر با تمام وجود به پوچ بودن زندگی رسیده‌ایم، باید هم‌چنان به آن ادامه دهیم؟ یا درست آن است که بازی را به شکلی خودخواسته ترک کنیم؟
سیزیف کامو در کنار عصیانگر او معنا پیدا می‌کند. عصیانگر، هما‌ن‌گونه که از نامش پیداست، راهکار نهایی کامو برای رویارویی با وضعیت آبزورد است: انسان عصیانگر، تسلیم وضعیت موجود نمی‌شود و بر علیه آن‌چه به او تحمیل شده عصیان می‌کند.
مفهوم عصیان یا طغیان در ادبیات کامو، بیشتر به ماهیت انسان بازمی‌گردد و معنای سیاسی ندارد.
کامو در دوران حیات خود و پس از آن، بر روی متفکران و نویسندگان بسیاری در سراسر جهان تأثیر گذاشت و دکتر علی شریعتی، از جمله کسانی است که در ایران، به او توجه ویژه داشته است. عبارت من عصیان می‌کنم پس هستم، تعبیری است که شریعتی به عنوان شعار تک‌جمله‌ای کامو – البته با نگاهی منتقدانه نسبت به او – بارها در نوشته‌ها و گفتار خود مطرح کرده است.
خرید کتاب های آلبر کامو
کتابهای آلبر کامو را افراد بسیاری ترجمه کرده و ناشران گوناگونی نیز منتشر کرده‌اند.
با این حال، سه انتشارات نیلوفر و جامی و مرکز در این زمینه پرکارتر بوده‌اند و عناوین بیشتری را از کامو منتشر کرده‌اند.
فهرست نسبتاً کاملی از کتابهای آلبر کامو به همراه نام ناشر و مترجم هم برای شما در نظر گرفته‌ایم که امیدواریم مفید باشد.
[ مطلب پیشنهادی: افسانه سیزیف – بی‌انگیزگی ناشی از انجام کارهای پوچ ]
سایت پاسخ نامه – که در حال مطالعه‌ی آن هستید – به نوعی واژه‌نامه‌ی جنبی مجموعه‌ی آموزشی متمم است. در صورتی که به توسعه فردی علاقه‌مند هستید می‌توانید فهرست درس‌ها و نقشه‌راه‌های یادگیری متمم را بررسی کرده یا این‌که سرفصل‌های دوره MBA آنلاین ما را ببینید.
فهرست درس‌ها اطلاعات | ثبت‌نام