اولین پیمان جدی فضایی، در سال ۱۹۶۷ تنظیم شده است.

این پیمان به مالکیت فضای بیرون زمین پرداخته و نیز چارچوب‌های فعالیت و کاوش در فضای خارج از زمین را مورد بررسی قرار داده است.

مهم‌ترین تلاش این معاهده سلب حق مالکیت از دولت‌ها و کشورها است و تاکید بر اینکه فضا متعلق به همه‌ی مردم زمین است و نه یک دولت خاص.

بعد از این معاهده، پیمان‌های متعدد دیگری هم امضا شده‌اند که از جمله‌ی آنها می‌توان به پیمان ۱۹۶۸ اشاره کرد. در این پیمان که ایران هم آن را امضا کرده است، کشورها متعهد شده‌اند که اگر اشیاء فضایی یا فضانوردان در فضا یا زمین دچار مشکل شدند، همه‌ی تلاش خود را برای نجات آنها به کار بگیرند.

اما یکی از شگفت‌انگیزترین بیانیه‌های تاریخ اکتشاف فضا، بیانیه بوگوتا است که در سال ۱۹۷۶ توسط برخی از کشورهای قرار گرفته در اطراف خط استوا اعلام شد و سندی نیز بین آنها به امضا رسید که به پیمان بوگوتا مشهور است.

این کشورها اعلام کردند که ماهواره‌های زمین-ایست (Geostationary) که بر بالای سرزمین آنها در مدار استوا متوقف هستند، باید بپذیرند که در قلمرو آنها قرار دارند.

در این بیانیه تاکید شده که فضای بالای سر هر کشور هم جزو منابع طبیعی آن کشور محسوب می‌شود و هر کس از فضا استفاده می‌کند باید به این مسئله توجه داشته باشد (متن کامل)

بیانیه بوگوتا هرگز اجرایی نشد.

اما به عنوان یکی از فعالیت‌های ماندگار در تاریخ اکتشاف فضا، ثبت شده و مورد استناد قرار می‌گیرد.

احتمالاً مطالعه‌ی فهرست سایر پیمان‌های مرتبط با فضا و کشورهایی که آنها را امضا کرده‌اند می‌‌تواند برای شما جالب باشد.

امروز اکثر ماهواره‌های مخابراتی جهان روی خط استوار قرار دارند و به صورت Geosync یا Geostationary فعالیت می‌کنند.

نام کشورهایی که بیانیه بوگوتا را امضا کردند:

کنگو. اکوادور. کنیا. اندونزی. اوگاندا. برزیل. کلمبیا. زئیر.