فردیناند براون که نام کامل او کارل فردیناند براون (Karl Ferdinand Braun) است، در نیمه‌ی قرن نوزدهم (۱۸۵۰) به دنیا آمد و در سال ۱۹۱۸ فوت کرد.

این دانشمند آلمانی به علت توسعه‌ی تکنولوژی ارتباط بیسیم، در سن ۵۹ سالگی موفق به دریافت جایزه نوبل در رشته فیزیک شد.

او دکترای فیزیک خود را از دانشگاه برلین دریافت کرد و چند سال نیز در دانشگاه استراسبورگ مشغول تدریس بود.

قبل از فردیناند براون، سیستم رادیویی که توسط مارکونی اختراع شده بود مورد استفاده قرار می‌گرفت. سیستم مارکونی قابلیت مخابره اطلاعات در قالب امواج رادیویی با برد حدود ۱۵ کیلومتر را داشت.

اما کارل فردیناند براون، به این نتیجه رسید که قرار گرفتن آنتن در مدار قدرت سیستم رادیویی، به علت مشکلات متعدد از جمله اختلال امواج، برد آن را کوتاه می‌کند.

براون با جدا کردن آنتن از اصل مدار و ارسال امواج به صورت القایی برای آنتن، توانست برد آنتن‌های مخابراتی را به طرز چشم‌گیری افزایش دهد. در حدی که می‌توان گفت بدون اختراع او، رادیو و تلویزیون و بسیاری از ابزارهای ارتباطی امروزی وجود نداشتند.

براون البته اختراعات متعدد دیگری هم داشته است که اسیلوسکوپ پرتو کاتدی، صرفاً یکی از آنهاست.

امروزه در دنیای مدیریت و نظریه سیستم ها و تفکر سیستمی، کارل فردیناند براون را بیشتر به خاطر ابداع واژه‌ی Feedback یا بازخورد یا بازخور یا بازخوران می‌شناسند.

اصطلاح فیدبک یا بازخورد را او هنگام مطالعه روی سیستمهای رادیویی ابداع کرد. منظورش هم این بود که برخی از خروجی‌های سیستم، به صورت ناخواسته – و نامطلوب – دوباره خوراک خود سیستم می‌شوند و نویز و اغتشاش ایجاد می‌کنند.

این اصطلاح بعداً توسط راس اشبی – از دانشمندان پیش‌تاز در نظریه سیستمها – ترویج و فراگیر شد.